Cześć! Dzisiaj przychodzę do Was z czymś, czego jeszcze tutaj nie było, a co jest naprawdę super! „Przeplatanki„, bo o tym właśnie mowa, to fantastyczny zestaw do kreatywnej zabawy dla najmłodszych dzieci (i nie tylko!). Uczy cierpliwości, doskonali sprawność manualną i pobudza wyobraźnię. Jesteście ciekawi co jest w środku? Zapraszam!

Zestaw do kreatywnej zabawy „Przeplatanki” od Kukuryku, skierowany jest do dzieci od 3 roku życia. Zabawka przeznaczona jest do samodzielnej zabawy.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

W środku pudełka znajdziemy 5 długich, kolorowych i mocnych sznurków oraz 28 elementów, które możemy ze sobą łączyć, chociaż nie jest to konieczne, małe rączki niekoniecznie od razu poradzą sobie ze wszystkim :) Tekturowe elementy są świetnie wykonane, a to jest bardzo ważne, kiedy produkt przeznaczony jest dla maluchów. Tekturki są twarde i grube, przez co ciężko będzie je zniszczyć czy uszkodzić. Sznurki również są fajnej jakości i bez problemu pasują w przygotowane w elementach otwory, a całość jest piękna i kolorowa. Wszystko zgrywa się idealnie.

• 

• 

• 

• 

O CO W TYM CHODZI?

„Przeplatanki” to zestaw do kreatywnej zabawy, który świetnie poprawia koncentracje. Dzieci naprawdę muszą mocno się skupić, aby trafić sznurkiem w odpowiednią dziurkę. Dla nas może wydawać się to proste i banalne, jednak dla 3 latków będzie to duży wyczyn. W zestawie otrzymujemy mnóstwo elementów – statek, autko, balon, łódź podwodna rower i samolot, a także wiele drobniejszych elementów, które z łatwością dopasujemy do większych kształtów. Jednak to może być nieco skomplikowane dla młodszych dzieci – „zszycie” ze sobą dwóch elementów może nie być takie łatwe i wymagać pomocy. Jest do dodatkowy i świetny element, wymagający większej sprawności manualnej. Dodaje atrakcyjności, przez co nasze przeplatanki są jeszcze ciekawsze.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

„Przeplatanki” to zabawka, która zdecydowanie się u nas sprawdza. Moja 4 latka bardzo lubi sobie usiąść i w spokoju operować sznureczkami według własnego upodobania. Nikt nie wymaga w tej zabawie ścisłych schematów, czy to kolorystycznych czy podążania za wzorem – „Przeplatanki” pomyślane są tak, aby dzieci mogły rozwijać swoją wyobraźnię i pobudzać ją do działania. Ogromnym plusem tego zestawu jest doskonalenie sprawności manualnej, ponieważ zabawa naprawdę wymaga precyzji, skupienia i cierpliwości. Czasem się nie trafi, czasem coś się zapląta i nie chce puścić, a czasem nagle brakuje sznurka, bo zapomniało się go pociągnąć i został w tyle :D Prosta i niepozorna, a radości co niemiara. Fajne jest też to, że mniejsze elementy, które znajdziemy w pudełku, można dopasowywać do dużych kształtów bardzo dowolnie, dzięki czemu możemy stworzyć rower czy samochód z wypukłymi kołami. To wymaga jednak więcej wprawy i z początku może sprawiać dzieciom pewien kłopot. Z „Przeplatanek” skorzystają nawet rodzice. bo czeka na nich zadanie specjalne – odplątywanie sznurków! Ale jak już dojdzie się do wprawy, to nie zajmuje to zbyt wiele czasu :D

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hej! „Przymiotniki” to nie tylko bardzo przyjemna i śliczna gra, ale również świetna zabawa, pozwalająca odkryć na nowo świat dookoła nas, którego tak często nie dostrzegamy. A przecież wokół nas jest tyle cudownych rzeczy, które możemy poznać i pokazać naszym dzieciom! Z pomocą przychodzą właśnie „Przymiotniki” od Foxgames, dzięki którym zostaniemy poszukiwaczami przygód i wcale nie będziemy musieli udać się do najdalszych zakątków świata. Zapraszam!

Gra przeznaczona jest dla dzieci od 5 roku życia oraz dla 2-10 graczy. Jedna rozgrywka powinna zająć około 15 minut.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

W pudełku znajdziemy 50 kolorowych kart z przymiotnikami. Kartoniki są duże, mają przepiękne ilustracje i są świetnie wykonane. Oprócz kart, w pudełku znajdziemy także instrukcję.

• 

• 

• 

• 

JAK GRAĆ?

„Przymiotniki” oferują nam kilka trybów rozgrywki, którymi są:

* Tryb odkrywcy – jest to bardzo luźny tryb, w który mogą grac także młodsze dzieci. Wszystkie karty układamy w zakrytym stosie przed nami. Jedna osoba odwraca po kolei kartę i czyta ją na głos. Gracze mogą na głos wymieniać przedmioty, istoty żywe lub zjawiska naturalne, które mają daną cechę. Mogą także wskazywać dane przedmioty w swoim otoczeniu.

* Tryb poszukiwacza przygód (zbieramy karty, polecany dla dzieci 7+) – zasady są takie same jak wyżej z tą różnicą, że kiedy dany gracz poprawnie wskaże odpowiedni przedmiot – zatrzymuje kartę dla siebie i wykłada ją przed sobą. Następnie staję przed wyborem – dociąga kolejną kartę, lub po prostu zbiera punkty. Jeżeli zdecyduje się dociągnąć kolejną kartę, gracz będzie musiał wskazać przedmiot, istotę żywą lub zjawisko naturalne, posiadające wszystkie przymiotniki z wyłożonych przed nim kart.

* Tryb badacza (sprawdzamy refleks, polecany dla dzieci 7+) – gracze decydują ile kart odkrywają jednocześnie w danej rundzie (jedna, dwie, trzy lub więcej). Celem tego trybu jest jak najszybsze podanie przedmiotu, istoty żywej lub zjawiska naturalnego, które posiadają wszystkie cechy z odkrytych przez graczy kart. Punkty (karty) zdobywa zawodnik, który jako pierwszy poda poprawną odpowiedź.

* Tryb biegacza (zbieramy karty, badamy otoczenie, polecany dla dzieci 5+) – w tym trybie, zadaniem graczy jest dotknięcie danego przedmiotu, którego przymiotnik znajduje się na karcie. Osoba, która jaki pierwsza tego dokona i poda dokładną nazwę, zdobywa punkt (kartę).

Wszystkie tryby kończą się w taki sam sposób, czyli wtedy, kiedy na naszym stosie skończą się karty.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

Gra „Przymiotniki” dedykowana jest dla dzieci od 5 roku życia, ale spokojnie mogą grać w nią młodsze dzieci. Moja 4 latka doskonale sobie z nią poradziła! I powiem więcej – w większości przypadków nie potrzebowała nawet pomocy osoby czytającej, sama bez problemów odgadywała co znajduje się na kartach i o jaki przymiotnik chodzi. Szybko załapała o co chodzi i przerobiłyśmy prawie wszystkie karty. Nasz tryb był trybem mieszanym, bo grała sobie sama i wiele radości sprawiło jej bieganie po domu, szukanie i przynoszenie przeróżnych drobnych przedmiotów. Niektóre tylko wymieniałyśmy (np. coś ciężkiego, coś dużego), ale mnóstwo rzeczy mogła pokazać, dotknąć i przynieść. Nie spodziewałam się, że ta zabawa tak jej się spodoba, a kolorowe karty jeszcze bardziej zachęcały do gry.

„Przymiotniki” są naprawdę świetne – niepozorne i na pierwszy rzut oka zasady mogą wydawać się bardzo proste. Dla mnie gra była prosta, ale dla dzieci to duża frajda szukać tych przedmiotów dookoła siebie. Na pewno spróbujemy jeszcze innych wariantów gry i możliwości jakie dają „Przymiotniki” . Gra świetnie sprawdzi się także jako pomoc przy nauce nowych słów. Możliwości jest mnóstwo i jedyne co nas ogranicza to nasza wyobraźnia. Na każdej karcie znajduje się także śliczny lisek, a każdy napis jest niezwykle barwny i wyjątkowy. Moja córka była zachwycona, ja zresztą też.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Cześć! Lubicie gry matematyczne? Lubicie matematykę w ogóle? :D Ja należałam (i w sumie należę) do osób, które matematykę omijają szerokim łukiem. Nigdy jej nie umiałam, nie lubiłam i zawsze ciągnęło mnie bardziej w stronę artystyczną. Za to mój mąż potrafi liczyć w pamięci tak duże kwoty, że ja po prostu tego nie pojmuję. Ale to dobrze! Przynajmniej nasza córka bez problemu rozwiąże z nim każde zadanie :D Dla dzieci z pomocą przychodzi gra „MOJA!” od Zu&Berry, która spodobała się nawet mnie, a to już naprawdę duży sukces :D

Gra przeznaczona jest dla dzieci od 6 roku życia i dla 1 do 6 graczy. Jedna rozgrywka powinna zająć orientacyjnie 15 minut.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

MOJA! jest grą karcianą, składającą się z 55 kart działań oraz 69 kart liczb (i oczywiście instrukcji). Karty są bardzo dobrze wykonane, obrazki mają intensywne barwy, a całość prezentuje się bardzo zachęcająco. Zawsze zwracam uwagę na kolory i wykonanie – ładna gra to zawsze ogromny plus! Jestem sroką, nie wstydzę się niczego! :D

• 

• 

JAK GRAĆ?

Na początku każdy z graczy otrzymuje pięć kart liczb. Pozostałe karty odkładamy zakryte na stół. Gracz rozpoczynający odwraca pierwszą kartę ze stosu działań i kładzie ją tak, aby była widoczna dla wszystkich. Gracze jak najszybciej starają się ułożyć działanie składające się z DWÓCH kart liczb, które trzymają na ręce. Musimy ułożyć jedno z dwóch działań wskazanych na karcie – odejmując jedną od drugiej lub dodając. Kiedy już jesteśmy pewni swojego wyniku, rzucamy karty na stół i krzyczymy: „MOJA!”. Następnie omawiamy swoje działanie wspólnie sprawdzając, czy jest poprawne. Jeżeli wszystko się zgadza, dobieramy dwie nowe karty liczb na rękę. Jest to podstawowy wariant gry. Gra posiada również inne warianty, które szczegółowo omówiono w instrukcji. Są to między innymi: ekspres (2-4 graczy), impreza (2-6 graczy), kanada 47 (2-6 graczy), 5×5 (wariant solo).

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

W grę grałam standardowo z mężem, z którym w takich rozgrywkach nie mam najmniejszej nawet szansy. A to dlatego, że takie działania ma w małym paluszku i od dziecka potrafił liczyć w pamięci nawet duże działania :D Gra jest jednak przeznaczona dla dzieci od 6 roku życia i oczywiście poradziliśmy z nią sobie bez problemu. Moja 4 latka jest jeszcze na nią za mała, ale nam się bardzo podobało. Na pewno przyda się nam kiedy Lili będzie już potrafiła liczyć na tyle, aby w nią grać i wspomóc się w nauce. „MOJA!” będzie idealnym dopełnianiem podczas nauki prostych działań matematycznych, czytelne i jasne karty liczb oraz działań na pewno zachęcą niejednego przedszkolaka do korzystania z nich. Nie tylko podczas zabawy, ale także nauki. Bardzo cieszy mnie fakt, że na rynku pojawia się coraz więcej gier, które poprzez zabawę zachęcają dzieci do nauki. Przy tej prostej, rodzinnej grze matematycznej, można naprawdę miło spędzić czas i świetnie się przy tym bawić. Psychologowie zalecają, aby młodsze dzieci, które dopiero zaczynają przygodę z działaniami matematycznymi, używały do gry przeróżnych pomocy takich jak patyczków, kuleczek, czy innych przedmiotów, które pomogą im w liczeniu. Kolejnym etapem będzie liczenie na palcach, a na samym końcu liczenie w pamięci. Uważam, że to naprawdę świetne rozwiązanie, wprowadzające dodatkowe elementy do gry. Grę polecam także wszystkim dzieciom, które mają opory przed matematyką – ta kolorowa gra naprawdę powinna zachęcić je do wspólnej zabawy :)

• 

• 

Hejka hej! Lubicie gry, które wymagają szybkości i refleksu? Ja bardzo! Kiedy dochodzi do tego ograniczony czas, emocje sięgają zenitu. Przy okazji musimy się skupić i poprawnie odpowiadać na pytania uważając przy tym, aby nie powtórzyć odpowiedzi przeciwnika! Jesteście ciekawi co fajnego kryje w sobie gra „Moje na górze” od firmy Alexander? Zapraszam!

Gra przeznaczona jest dla dzieci od 5 roku życia i dla 3 do 6 graczy.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

Gra „Moje na górze” jest wykonana bardzo fajnie. Łapki zdecydowanie nie są jednorazowego użytku, oczywiście nie nadają się także do innych zadań specjalnych :D Używane zgodnie ze swoim przeznaczeniem – czyli do grania tej konkretnej gry, powinny posłużyć nam na długo. Karty są średniej grubości, a plansza i podkładka z naprawdę solidnego i grubego kartonu. Bardzo podoba mi się kostka i jej intensywne kolory. Ogólnie cała gra jest bardzo kolorowa i przyciągająca wzrok.

Pudełko zawiera:
– planszę
– klepsydrę
– 6 pionków
– 6 łapek
– 165 kart pytań
– kostkę
– podkładkę
– instrukcję

• 

• 

• 

• 

JAK GRAĆ?

Celem naszej gry jest dotarcie pionkiem do mety. Zawodnik, który dokona tego jako pierwszy – wygrywa! To oczywiste :D Na początku rozkładamy wszystkie elementy tak, aby każdy gracz miał do nich łatwy dostęp (czyli do podkładki, na której będziemy układać nasze łapki, oraz klepsydry i kart). Rzucamy kostką, na której znajdują się powtarzające się trzy kolory (różowy, żółty i niebieski). Gracz prowadzący głośno odczytuje pytanie we wskazanym przez kostkę kolorze. Pozostali gracze kładą swoje łapki na podkładce, jednocześnie odpowiadając na pytanie. Zawodnicy muszą być szybcy i uważać na to, aby nie powtórzyć odpowiedzi przeciwnika – po każdej poprawnie udzielonej odpowiedzi, przekładamy łapkę na samą górę stosu łapek :D Czynność powtarzamy, aż do momentu przesypania się piasku w klepsydrze. Gracz, którego łapka znajduje się na górze w momencie zatrzymania czasu, przesuwa się pionkiem po planszy w kierunku mety.

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

Po pierwsze gra „Moje na górze” bardzo podoba mi się wizualnie. Kolory są cudowne, aż miło się na nie patrzy :D Po drugie – łapki! Jest to naprawdę świetny element, który dodaje grze atrakcyjności i z pewnością zachęci dzieciaki do zabawy. Uważam, że gra świetnie sprawdzi się w większym gronie, my niestety graliśmy tylko we dwoje, ale też dawało radę :) „Moje na górze” sprawdzi się wśród dzieci, które uwielbiają wyścigi i świetną zabawę. Dodatkowo trzeba odpowiadać na pytanie – nie zawsze takie banalne! Czasem trzeba się też troszkę zastanowić i pilnować swojej łapki! Przy okazji musimy słuchać tego, jakich odpowiedzi udziela nasz przeciwnik, aby się nie pomylić. Jest to naprawdę świetna gra na ćwiczenie podzielności uwagi, koncentrację, refleks i szybkość. Do tego zapewnia świetną zabawę! Kart z pytaniami jest mnóstwo – aż 165, a na każdej z nich są 3 pytania! Poniżej wklejam Wam kilka zdjęć, abyście sami mogli się przekonać, że tak prosto nie będzie :) Oprócz świetnej rozrywki gra dostarcza także element edukacyjny, a ja zawsze powtarzam, że nauka przez zabawę to naprawdę idealne połączenie!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hejka hej! Przychodzę do Was z kolejną bardzo kolorową grą od Zu&Berry i są to Matrioszki! Znacie te popularne rosyjskie laleczki? Pamiętam, że jako dziecko miałam ich kilka i cieszę się, że moja córka także dostała w prezencie jedną :) Bardzo ją lubi! Ale wróćmy do tej uroczej gry – refleks i spostrzegawczość są tutaj na pierwszym miejscu! Kolorowa i pełna Matrioszek zachwyci niejednego malucha.

Gra dedykowana jest dzieciom od 4 roku życia i dla 2 do 6 graczy. Uważam, że dzieci mogą w nią „grać” także same, tak jak moja córka. Jedna rozgrywka powinna zająć orientacyjnie 20 minut.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

Matrioszki wykonane są z grubszej tektury i są naprawdę solidne. Nic nie powinno im się stać, nawet przy długim i intensywnym użytkowaniu. Karty z kolorami również są twardsze i nie prześwitują. Kolory są intensywne i wyraźne, a całość bardzo ładnie się prezentuje. Idealna gra, żeby przyciągnąć uwagę dzieci.

Pudełko zawiera:
– 20 kart matrioszek
– 40 kart kolorów
– instrukcję

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

JAK GRAĆ?

Wszystkie karty Matrioszek rozkładamy na stole laleczkami w naszą stronę, a zakryte karty układamy na środku. Prowadzący odwraca jedną kartę tak, aby wszyscy widzieli kolory. Kto pierwszy znajdzie odpowiadającą kolorom Matrioszkę, jak najszybciej stara się odtworzyć jej gest. Jeżeli wszystko zostało prawidłowo pokazane, zawodnik zdobywa kartę koloru, a Matrioszka wraca na swoje miejsce. Gra kończy się w momencie, kiedy na stole zabraknie kart z kolorami, a wygrywa osoba, która ma ich najwięcej.

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

„Matrioszki” od Zu&Berry bardzo nam się podobały. Wiadomo że głównymi odbiorcami są maluchy, ale ja też lubię kolorowe rzeczy – jestem jak sroka, co tu ukrywać :D Za pierwszym razem grałyśmy troszkę inaczej niż w instrukcji – w zasadzie Lili grała sobie sama. Odkrywała karty po kolei i dopasowywała do nich matrioszki. Jakimś trafem złożyło się tak, że kolory nam się nie powtórzyły i zebrała prawie wszystkie urocze laleczki. Kolejne partie rozgrywałyśmy już normalnie – z pokazywaniem gestów i ze zbieraniem kart :) Oba warianty (jeden trochę oszukany :D) bardzo jej się spodobały. „Matrioszki” to moim zdaniem bardzo dobra gra dla 4 letnich dzieci – utrwala kolory, wymaga szybkości, refleksu oraz spostrzegawczości. Gesty należy odwzorować jak najdokładniej – są proste, ale przy pośpiechu łatwo można się pomylić :D Dla dzieci będzie to świetna frajda, bo oprócz odnajdywania kolorowych laleczek, będą mogły pokazywać śmieszne gesty i zbierać punkty. Element rywalizacji jest bardzo widoczny, więc dzieci będą musiały pogodzić się z utraconymi punktami. Bardzo się cieszę, że powstaje tak dużo nowych gier skierowanych dla najmłodszych dzieci – ciekawych i interesujących gier! Takie właśnie są „Matrioszki”.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Cześć! Dzisiaj mam dla Was coś dla nieco starszych dzieci, czyli jedną z nowości od Muduko i są nią „Sąsiedzi”. Bardzo przyjemna gra „rozwodowa”. Jesteście ciekawi? Zapraszam!

Gra przeznaczona jest dla 2 graczy od 7 roku życia. Chociaż moim zdaniem, każdy może w nią grać, a dla małych dzieci może posłużyć jako układanka. Jedna rozgrywka powinna zająć około 15 minut.

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANI

Wszystkie kafelki są fantastycznie wykonane. Grube, twarde i moim zdaniem niezniszczalne! :D Łatwo się je układa i nawet moja 4 latka lubi układać sobie „Sąsiadów” dla zabawy.

Pudełko zawiera:
– 12 płytek łąki
– 12 płytek zagród owiec
– 12 płytek zagród królików
– instrukcję

• 

• 

JAK GRAĆ?

„Sąsiedzi” są grą, której zasad nauczy się każdy w mniej niż dwie minuty. Najpierw musimy rozłożyć 12 kafelków łąki – naprzemiennie. Raz my, raz przeciwnik. Następnie zaczynamy układać na łące nasze kafelki. ZAWSZE zaczynają króliki! Raz my – raz przeciwnik. Układamy nasze kafelki dopóki nie będziemy mieli już miejsca na dokładanie kolejnych. Gra składa się z dwóch tur i polega na wymianie zagród. Raz nam przypadną urocze króliczki, a raz słodkie owce. Za każdą nie ułożoną zagrodę otrzymujemy punkty karne – za króliki jest to 1 punkt, za owce 2 punkty. Na koniec gry podliczamy punktację. Osoba, która zdobyła ich więcej – przegrywa. I to by było na tyle :D

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

Na początku mojego wpisu nazwałam tę bardzo niewinnie wyglądającą grę „rozwodową”. Dlaczego? Otóż już śpieszę z wyjaśnieniem. Banalne zasady mogą zmylić każdego i zwieść na manowce najbardziej zaciekłego w bojach gracza. Tak było i moim przypadku, gdzie ja – jako miłośniczka negatywnych interakcji w grach – byłam pewna swego! Taaaak. Zaczęłam grać z moim mężem i tyle z tego było. Po kilku porażkach nakazałam grę schować i zamknąć na klucz :D Jestem w tej grze strasznie kiepska, chociaż wydaje się, że naprzemienne układanie kafelków to zabawa dla dzieci. „Sąsiedzi” są grą logiczną wymagającą spostrzegawczości, myślenia przestrzennego, przebiegłości, nikczemności, złośliwości (:D) i przewidywania. Każdy nasz przyszły ruch z łatwością może zablokować nasz wróg numer jeden i tyle z naszych niecnych planów. Dlatego musimy myśleć i jeszcze raz myśleć. Bardzo polecam Wam sąsiadów, jest to bardzo szyba i przyjemna gra dla każdego :)

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dzisiaj mam dla Was grę, której premiera odbędzie się już 7 sierpnia! Jest nią „Bałagan w przedszkolu” – bardzo prosta i przyjemna gra, nie tylko dla maluchów! Zapraszam :)

„Dzieci w przedszkolu bawią się wesoło, Wszystkie zabawki rozrzucone wkoło! Kredki i pędzle leżą w różnych kątach, A teraz pora bałagan posprzątać!”

wierszyk pochodzi z gry

Gra dedykowana jest dla dzieci od 4 roku życia i dla 2-6 osób. Jednak rozgrywka powinna zająć orientacyjnie 15 minut.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

Okrągłe kafelki wykonano z grubszej tekturki i na pewno posłużą nam na bardzo długo. Papierowe skrzyneczki musimy samodzielnie złożyć, ale jest to bardzo proste i wygodne. Trzeba jednak troszkę uważać, żeby nie zniszczyć papierowych elementów, ponieważ nie są one zbyt trwałe. Ciągłe składanie i rozkładanie może je szybko zniszczyć.

Pudełko zawiera:
– 48 okrągłych kafelków
– 6 skrzyneczek do samodzielnego złożenia
– żeton bałaganu
– instrukcję

• 

• 

• 

• 

JAK GRAĆ?

Celem gry „Bałagan w przedszkolu” jest zebranie jak największej liczby okrągłych kafelków. Naszym zadaniem jest porównywanie wyłożonych na stół kafelków, a osoba, która jako pierwsza odnajdzie parę identycznych przedmiotów, zdobywa dwa kółeczka.

Każdy z graczy na początku gry otrzymuje swoją własną skrzyneczkę. Następnie wszystkie kafelki odwracamy do dołu i mieszamy. Następnie odwracamy jeden dowolny kafelek i układamy go na środku naszych kółeczek. Pierwszy gracz odwraca kolejny dowolny zakryty kafelek i kładzie go w widocznym dla wszystkich miejscu. Pierwsza osoba, która zobaczy dwa takie same przedmioty, szybko kładzie rękę na żetonie bałaganu i głośno podaje jego nazwę. Jeżeli odpowiedź jest poprawna, wrzuca do swojej skrzyneczki dwa okrągłe kafelki.

Gra kończy się w momencie, kiedy nie ma już żadnego żetonu, który można odwrócić. Następnie wszyscy zawodnicy wyjmują swoje zdobycze ze skrzyń i wygrywa gracz, którego stosik jest najwyższy.

Dostępne są jeszcze dwa dodatkowe warianty gry dla bardziej wymagających zawodników, które szczegółowo zostały opisane w instrukcji.

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

„Bałagan w przedszkolu” to iście bałaganiarska gra już dla najmłodszych dzieci! Połączenie memo z popularnymi grami na spostrzegawczość to naprawdę dobry pomysł, chociaż moja córka wciąż nie jest aż tak bardzo przekonana do typowych gier memo. Jednak w tym przypadku do zabawy skusiły ją urocze malutkie skrzyneczki, zbieranie kółeczek i wrzucanie ich niczym najcenniejszy skarb. Dużą frajdę sprawiało jej także znajdowanie i nazywanie tych samych przedmiotów – to ma już opanowane do perfekcji. Grałyśmy w najprostszy wariant i córka mogła bawić się chwilkę nawet sama. Podobało jej się również to, że musi ręką zakrywać duży żeton bałaganu. Tych kilka elementów naprawdę bardzo urozmaica tą prostą i bardzo kolorową grę. Skrzyneczki zachęcą niejednego przedszkolaka do zabawy, a największą frajdą będzie wyciąganie kółek i układanie stosiku, aby porównać kto jest wygranym. Podczas gry w „Bałagan w przedszkolu” dzieci muszą się skupić i skoncentrować. Spostrzegawczość jest tutaj bardzo potrzebna bo bez niej ani rusz! Motyw ze sprzątaniem także jest świetny, mojej córce najbardziej podobało się oczywiście to, że przedszkolaki tak bardzo nabałaganiły, ale równie ochoczo pomagała im sprzątać wszystkie zabawki :D

• 

• 

• 

• 

„Zadania z rysowania” będzie świetną gratką dla dzieci, które uwielbiają suchościeralne pisaki, czyli idealne dla mojej córki, która faktycznie bardzo je lubi. Mamy już kilka książeczek i kolorowanek z takimi pisakami, więc „Zadania z rysowania” od razu jej się spodobały.

„Zadania z rysowania” od Kukuryku, dedykowane są dla dzieci od 3 do 7 roku życia.

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

Zgrabne pudełko zawiera 16 dwustronnych tablic o wymiarach 113 x 163 mm. W zestawie otrzymujemy także czarny suchościeralny pisak oraz ściereczkę. Wszystkie karty są bardzo dobrze wykonane, ilustracje są kolorowe i ładne. Z doświadczenia wiem, że pisak na pewno wystarczy na długo – mocno nasączony.

• 

• 

• 

JAK SIĘ BAWIĆ?

Zasady są banalne i wszystkie zadania napisane są na tablicach. Na kartach trzeba dorysować brakujące elementy, na przykład zęby krokodyla, paski zęby, pisklęta, jabłka i wiele innych.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

PODSUMOWANIE

Zabawki edukacyjne, których głównym tematem są pisaki suchościeralne, to zawsze u nas strzał w dziesiątkę. Córka nie denerwuje się, że coś jej nie wyszło, że wyjechała za linie, lub coś po prostu poszło nie tak – wie, że zawsze może to zetrzeć i zacząć od nowa. Za każdym razem może narysować coś innego, wymyślić inny wzór i mieć nieskończenie wiele możliwości. O wiele lepiej idzie jej kolorowanie takich obrazków – jest bardzo precyzyjna. Kiedy robiła dzisiaj kropeczki wężowi starała się wykonać zadanie bardzo dokładnie. Buźki na dyniach malowała kilka razy, to jeden z jej ulubionych motywów :D Zadania są bardzo proste i dopasowane do wieku dzieci. 3 latki spokojnie poradzą sobie z najprostszymi zadaniami, niektóre są trudniejsze i wymagają logicznego myślenia. Bardzo polecam Wam zabawkę suchościeralnymi pisakami, pomagają ćwiczyć koordynację ruchową i wielkim plusem jest to, że można próbować i próbować. Dzieci w pewnym wieku denerwują się kiedy im coś nie wychodzi, dlatego takie rozwiązanie jest świetne! „Zadania do rysowania” kosztują mniej niż 20 złotych i z czystym sumieniem je Wam polecam :)

• 

• 

• 

• 

I’m a Vet to świetny zabawkowy zestaw weterynaryjny dla małych miłośników zwierzaków. Świetnie pokazuje jak o nie dbać, co im może dolegać i podpowiada w jaki sposób leczyć. I’m a Vet od Ludattica do zabawy wykorzystuje także ulubione maskotki naszych pociech, które dzieci z pewnością chętnie wyleczą. Jesteście ciekawi na czym to wszystko polega? Zapraszam!

Zabawka przeznaczona jest dla dzieci od 3 roku życia. Dzieci mogą bawić się w nią samodzielnie lub wspólnie, w większym gronie.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

Wszystkie elementy, które otrzymujemy w pudełku, są bardzo dobrej jakości. Drewniane przyrządy są naprawdę fajne, tekturowe pudełeczka także powinny posłużyć nam na długo. Tabletki (których jest mnóstwo!) są zrobione z grubej tektury, podobnie jak narzędzia i inne potrzebne do leczenia rzeczy. Karty z chorobami są nieco cienkie, ale nie na tyle, żeby nam to przeszkadzało. Naklejki wielokrotnego użytku do przyklejania na książeczki weterynaryjne – nigdy nie miałam zaufania do takich wynalazków, ale na razie dają radę. Zobaczymy ile wytrzymają :) Wszystkie elementy mają ładne kolory i od razu wiadomo co jest czym, nie trzeba się nad tym zastanawiać.

Pudełko zawiera:
– elementy kliniczne z kształtami przyrządów
– zestaw drewnianych przyrządów (stetoskop, strzykawka i drewniana łopatka)
– 3 książeczki weterynaryjne
– 12 kart opisu choroby
– 6 pudełeczek na lekarstwa
– blister z pigułkami
– plastry oraz naklejki wielokrotnego użytku
– instrukcję

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

JAK SIĘ BAWIĆ?

Na początku należy zebrać swoje ulubione pluszaki, czy inne zabawki przedstawiające zwierzaki, a naszym zadaniem jest wcielenie się w weterynarza. Następnie wybieramy kartę z opisem choroby i wykonujemy wszystkie zabiegi, analizując przy tym chorobę, na którą cierpi nasz zwierzak. Do dyspozycji mamy także karty chorób, w których możemy zaznaczać naklejkami wykonane zadania. Czerwona naklejka oznacza, że zabieg musimy powtórzyć, zielona – nasze zwierzątko jest zdrowe! Oczywiście dzieci mają pełną dowolność w zabawie :)

PODSUMOWANIE

U nas w domu zwierzaki są, były i będą. Moja córka wychowywała się z kotem, fretkami, teraz mamy psa, kota i papugę. Uwielbia je i kocha wszystkie zwierzaki, które spotyka. Bardzo pilnuję, by żadnego nie męczyła, i starała się zrozumieć, że zwierzę też czuje i myśli. Dlatego „I’m a Vet” jest idealną zabawką dla mojej 4 latki. Super jest to, że musimy zaangażować swoje własne zabawki, aby było kogo leczyć i tym samym dziecko może wykorzystać swoje ulubione przytulanki. Nie należy sugerować się obrazkami innych zwierzaków na kartach – ważne w tym przypadku są choroby i to na nich podczas zabawy powinniśmy się skupić. Lili zabawka bardzo się spodobała, co zresztą widać. Plusem jest także to, że można podczas zabawy wytłumaczyć dziecku do czego przydają się lekarstwa, tabletki, strzykawka i inne rzeczy, których niejeden maluch bardzo się boi. „I’m a Vet” ma naprawdę bardzo wiele zalet, a największą jest wartość edukacyjna, jaką ze sobą niesie. Oczywiście w tej kwestii bardzo przyda się rodzic, który wszystko wytłumaczy i pokaże co i jak. Zabawka może pomóc także dzieciom, które boją się wizyty u lekarza – Lili tłumaczyła swoim zwierzakom, że nie ma się czego bać, głaskała je i przytulała. Skoro one się nie boją, to maluchy tym bardziej nie powinny podczas wizyty u lekarza :) Myślę, że jest to też dobry kierunek, aby łatwo i przyjemnie tłumaczyć dzieciom takie rzeczy. Nauka poprzez zabawa to ZAWSZE idealne rozwiązanie i ciągle będę to powtarzać :D Polecam!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Tę grę moja córka dostała na swoje 2 urodziny i podobnie jak inna gra dla maluchów – „Złap zwierzątko”, trochę musiała poczekać. Lili przechodziła etap „rzucam wszystkim co popadnie” i rzucanie kostką w tamtym czasie odpadało, bo mogło się to skończyć różnie :D. Niestety nie trafiłam z pierwszą grą w ogóle i wiek był jeszcze nieodpowiedni na takie zabawy. Wyjmowałam ją co jakiś czas i pokazywałam, w pewnym momencie zagrałyśmy „normalnie” od A do Z. I od tamtej pory grywałyśmy w nią od czasu do czasu, później była nieodłącznym elementem każdego dnia. Myślę, że fajnie jest pokazywać maluchom takie proste gry i w pewnym momencie w końcu załapią. Ja miałam problem z moją córką, bo zajęło nam to trochę czasu, ale nie poddawałam się i oto jest wielbicielka gier planszowych :)

Gra dedykowana jest dla dzieci od 2 roku życia i dla 1-4 graczy.

• 

• 

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA I WYKONANIE

Gra wykonana jest idealnie dla małych dzieci. Elementy są duże, solidne i ciężkie. Kafelki również zrobione są z grubszej tektury i ciężko je uszkodzić. Grę stworzono z myślą o 2 letnich maluchach, moja córka kiedy po raz pierwszy zaczynała w nią „grać” jeszcze zdarzyło jej się czymś rzucić, ale mimo to nic się nie zniszczyło. Trzeba jednak wyciągnąć grę w odpowiednim momencie, bo tymi elementami można naprawdę coś lub kogoś uszkodzić.

W pudełku znajdziemy:
– koszyk
– 4 duże, okrągłe kafle z drzewami
– 16 dużych drewnianych figurek owoców (4 śliwki, 4 gruszki, 4 zielone jabłka, 4 czerwone jabłka)
– 4 kafelki ścieżki
– drewnianego kruka
– dużą drewnianą kostkę
– instrukcję

• 

• 

• 

JAK GRAĆ?

Gra jest banalnie prosta i jest to gra kooperacyjna. Naszym zadaniem jest zebranie owoców z sadu do naszego koszyka, zanim zrobi to kruk. Rzucamy kolorową kostką, na której poza kolorami odpowiadającymi kolorom owoców, znajduje się także obrazek kruka oraz koszyk. Jeżeli wyrzucimy kruka, musimy poruszyć się nim o jedno pole do przodu na naszej ścieżce. Jeśli kruk dojdzie do furtki przed nami – przegrywamy. Jeżeli wypadnie koszyk – zbieramy do koszyka dowolny owoc z sadu. Jeżeli jakikolwiek kolor – wrzucamy do koszyka owoc w odpowiednim kolorze. I tyle :)

• 

• 

PODSUMOWANIE

„Moja pierwsza gra: W ogrodzie” jest naprawdę bardzo prosta, idealnie nadaje się na pierwszą grę ze względu na swoje duże elementy i proste zasady, a także piękne, wyraźne barwy. Jest bardzo trwała, jeszcze nic nam się nie uszkodziło po takim czasie. Gra uczy kolorów, nazw owoców i jest grą, w której możemy przegrać. W moim odczuciu tor kruka mógłby być o 2 kafle dłuższy, bo jak się wyrzuci kruka 4 razy pod rząd (losowość! :D) no to rozgrywka szybko się kończy. Przy tej grze zauważyłam, że mojej córce bardzo spodobało się poruszanie krukiem po polach i często oszukiwała specjalnie ustawiając kruka na kostce, aby nim pochodzić. Później latała ptaszyskiem, kradła owoce i wrzucała do koszyka :D Zawsze to dodatkowy wariant gry! „Dobiegnij krukiem jak najszybciej do furtki i ukradnij wszystkie owoce z sadu mamusi” Polecam :D

• 

•